სახლში ჯდომა რულზ!

ამ ბოლო დროს გარეთ დავხეტიალობ, იშვიათად მწყინდება. გაცილებით აქტიური და მრავალფეროვანი გახდა დღის რეჟიმი, მაგრამ უბრალოდ დავიღალე. ცოტა ხანი პაუზას ავიღებ, დავისვენებ - წინ ხომ ზაფხულია!




P.S. - ჩემი ბლოგი დღეიდან უფრო დაემსგავსება ყოველ-დღიურს. მარტო ჩანახატების გამოქვეყნებას მოვეშვები.

400

400 მარიონეტი
400 დაკარგული ბავშვობა
400 ჭურჭელი
400 გაუჩენელი კითხვა
400 თანხმობა, ყველაფერზე..
400 გაუაზრებელი ცოდნა
400 კმაყოფილი ადამიანი.

დაგცინი

მზეო მზეო, ცხრათვალა!
ვის უცინი, ვისა?
ცინიზმი ხომ დაცინვაა,
ჩაგვრა მორალისა!


ცხოვრებაში ეგ ღიმილი
არას გარგებს იცოდე.
ხალხს ზემოდან ნუ უყურებ,
თავმდაბლურად იცხოვრე!


დიდთან დიდი იყავი,
პატარასთან - პატარა,
მეგობრობის ფასი იცი,
ხან იხუმრე, ხან - არა!


ეცადე ყველას გაუგო,
ნუ იქნები გულცივი,
სარკაზმით ნუ მიუდგები,
გაიჭირვე სხვის ჭირი

მზის ნიჩვრიტოვანი ნათება

აგერ უკვე რა ხანია გაურკვევლობაში გახლავარ, სიახლეების რიდი მაქვს და გამოსავალსაც მასში ვეძებ, ახლის მეშინია - ძველი კი არ მშველის. თითქოს ყველას პირი აქვს შეკრული და მე მატყუებენ. რას მიმალავს ხალხი? საერთოდ აღარ მინდა აღარაფერიო ვამბობ მაგრამ ყველაფერი მინდა, ასე ერთ ადგილას ხომ ვერ გავიყინები, თან ისეთ ადგილას სადაც არ დამედგომება. სინათლემ რომ გზა უნდა გამინათოს, თვალს მჭრის და რამისაა გზასაც ავცდე. საუკეთესო გამოსავალს ვეძებ და უარესისკენ მივიწევ. სიმართლეს და ტყუილს ვეღარ ვარჩევ, აღარავის ვენდობი. ჩემი კრიტიკით სხვას თავი მოვაბეზრე, არადა თვითონ ჩემ თავს ვერაფერს ვშველი. არსებობს რო ისეთი ადამიანი ვისი ნდობაც ბოლომდე შეიძლება? ვის უნდა ვენდო საკუთარი თავის იმედი აღარ მაქვს.. ამაზეა ნათქვამი რა უნდა არ იცისო. ოხ ეს ასაკი რა..

ზოგადად კომპოტი.

ესეა, ესე. ცხოვრება ეგეთია, ყველასთვის თანაბარი - ვინც წვალობს თავისას შოულობს, ვინც არა და უჩნდება.. გავაგრძელოთ, რას შევცვლით. ეს ხომ ჩვენი სამშობლოა, ის უნდა გვიყვარდეს... საკუთარი ნაგავი სხვის ტორტზე უფრო გემრიელია.




შეგეცით მორალში - ცხოვრება კომპოტია, კომპოტი!