29 Jun

29 ივნისს ქეთი ლონდონში გავაცილეთ, ახლა უკვე იქაა, ალბათ ტკბება ევროპული კულტურით და ბლექ ლეიბლს წრუპავს :) . არც ისეთი დაძაბული აღმოჩნდა ის დღე როგორსაც ველოდი - ყოველ შემთხვევაში სანამ მე იქ ვიყავი - პირველ საათამდე. ქეთი 2 საათზე აეროპორტში გამოცხადდა, ხუთის 10 წუთზე კი თვითმფრინავი მიწას მოშორდა.
მთელი საღამო სიცილ-ხარხარში გავატარეთ, მაგრამ მომენტებში ხალხს სევდა მოუვლიდა ხოლმე - ეს კამერამაც დააფიქსირა. თვითონ ქეთიც მხიარულად ალაგებდა ბარგს მეგობრებთან ერთად. მაგრამ, მასაც ეტყობოდა რომ არ უნდოდა ლონდონში წასვლა. საბედნიეროდ მე კამერა მქონდა და ყველაფერი გადავიღე. გავა დრო და ყველა ერთად ვიცინებთ :) ან ვიტირებთ - ეგეც შეიძლება. ყველა თავის ჩვეულ ამპულაში იყო - ია ჩუმად იჯდა, ალენა თიკოს ეკაიფებოდა, თიკო კიდევ მობილურით ხელში იჯდა და რაღაცნაირი სევდით იღიმოდა. ქეთი სიმღერ-სიმღერით ფაციფუცობდა და ჩემოდანზე ხტუნაობდა. როგორც იქნა შეკრა, მაგრამ სანამ შეკრავდა ჩუმად ნაწერი ჩავუტენეთ -


"გვიყვარხარ ძალიან,
ხიმში
სექრეთსი"

და ცოტა ხნის მერე მეორეც:

"უკვე მოგვენატრე....."

მაშინ ვერცერთი ვერ დაინახა, ალბათ ახლა უკვე წაკითხული აქვს. თუ რათქმაუნდა ლონდონის სილამაზემ ისე არ მოხიბლა რომ ბარგის ამოლაგება არ დაავიწყა :)


მოკლედ ემოციური და კარგი დღე იყო. არ ვიცი რა მოხდა გაფრენისას, მაგრამ ჩემი იქ ყოფნის დროს არავის უტირია :) თიკოსაც კი :).